Moje ptaki

Dotychczas przybliżałem Państwu ptaki żyjące wolno w swoich naturalnych środowiskach, teraz chcę się podzielić z Państwem moimi wspomnieniami o ptaszkach, które trzymałem w domu.

Pierwsze ptaki, jakie pamiętam, a które były w naszym domu, to młode kaczki krzyżówki. Gniazdo z jajami znalezione zostało w czasie koszenia trawy. Odkryte jaja narażone były na zniszczenie. Zabrane jaja Mama podłożyła kwoce, która je przyjęła i wysiedziała kilka pięknych kaczątek. Młode rosły szybko i grzecznie podążały za przybraną matką. Idylla trwała jednak krótko, bo do chwili, aż kaczęta znalazły drogę do wody. Kwoka bardzo się denerwowała, jak jej dzieci pływają po wodzie. Trwało to do czasu, kiedy wyrosły im skrzydła i pozwoliły odlecieć.

Po kaczkach pamiętam młode bażanty i kuropatwy, których jajka też podłożono kurze czy perliczce. Opierzone pisklęta tych ptaków dużo szybciej uciekły na swobodę. Wybrały swobodę już wtedy, kiedy tylko umiały same znaleźć pożywienie. Nie czekały na lotność, wystarczyły im nogi.

Mój pierwszy „osobisty” ptaszek to wróbel. Nieopierzone pisklę znalazłem koło domu, prawdopodobnie wypadł z gniazda. Udało mi się go uratować i wychować. Rósł szybko i bardzo się oswoił. Towarzyszył mi przez jakiś czas, nie odstępując ani na chwilę. Po kilku tygodniach usamodzielnił się na tyle, że poleciał szukać swoich pierzastych przyjaciół.

Późniejszym moim skrzydlatym podopiecznym była młoda kawka. Złapałem ją jak wyleciała z gniazda. Karmiłem ją różnymi owadami i robakami. Udało mi się ją wychować i oswoić. Była  bardzo do mnie przywiązana. Przez kilka miesięcy  towarzyszyła mi całymi dniami. W czasie wycieczek siedziała na moim ramieniu lub podlatywała z drzewa na drzewo. Reagowała na swoje imię i przylatywała na zawołanie. Koleżeństwo skończyło się jesienią, kiedy widocznie nadszedł czas wędrówek, i wtedy odleciała.

Od kilku miesięcy mamy w domu szczygła. Nabyłem go zupełnie przypadkowo. Mój dom miał być tylko przystankiem dla tego ptaka, dla którego znajomy szukał dobrego miejsca. Miał być ulokowany u syna, który zajmuje się hodowlą ptaków. Szczygieł mimo że znalazł się w nowym miejscu, zaprezentował się bardzo dobrze i pokazał, co prawda cicho, ale że umie śpiewać. Małżonka zadecydowała, że ptaka nie przekażemy tylko zostanie u nas. I został. W nagrodę teraz, już jak tylko zacznie rano świtać, on zaczyna koncert. Śpiewa przez cały dzień. Najgłośniej wtedy, gdy w mieszkaniu toczy się głośna rozmowa, pracuje odkurzacz lub mikser. Tak się zaaklimatyzował, że jak podchodzimy do klatki to się awanturuje, aby go wypuszczać. Napuszy się tak, że wydaje się o połowę większy i w dodatku po swojemu coś skrzeczy, a po zbliżeniu ręki potrafi podziobać. Wypuszczony na mieszkanie obleci kilka razy pokoje i idzie do klatki.

Jak z powyższych wynika nawet ptaszki potrafią być przyjacielskie i zabawne.

Autor: Andrzej Patorski

2012-07-19