Pierwsi osadnicy – rodzina Blukaczów

Po zarysowaniu osadnictwa na terenie dzisiejszego Korwinowa postaram się poszerzyć naszą wiedzę o tych, który jako pierwsi, niejako pionierzy zakładali tutaj swoje gospodarstwa. Zajmę się odsłanianiem tajemnic genealogicznych poszczególnych rodzin.

Chronologia osadnicza w Korwinowie przyjęta przeze mnie jest oparta na mojej skromnej wiedzy, mogą tam być luki lub przekłamania. Myślę jednak, że nie ma to istotnego znaczenia, a ustalane lata osadnictwa są i tak orientacyjne, ponieważ nie ma zachowanych spisów ludności ani innych dokumentów ściśle odnotowujących te fakty. Bazowałem tylko na odszukanych dokumentach stanu cywilnego i opowieściach. Może czytelnicy znający inne fakty pomogą skorygować naszą wiedzę.

Stare akta ewidencji urodzin, małżeństw i zgonów są pisane w po łacinie. Że to język mało znany to jeszcze pół biedy, gorzej że pismo jest bardzo trudne do odczytania, a co dopiero tłumaczenia. Widocznie te dokumenty pisali ludzie, którzy z pisaniem nie mili wiele styczności. Dla zobrazowania załączyłem kilka wycinków z akt kościelnych.

Odnalezione ślady dotyczące rodziny Jana Blukacza, który osiadł w Korwinowie prowadzą do Nowej Wsi. Wszystko wskazuje na to, że mieszkał tam jego pradziadek Jacenty i dziadek Józef Blukacz.

Jacenty Blukacz ożenił się z Dorotą Markowską. Kiedy się urodził nie udało mi się ustalić, ale przyjmując, że w czasie narodzin swojego syna Józefa miał przynajmniej około 25 lat, a ponieważ Józef urodził się około 1782 roku, to śmiało można założyć, że Jacenty urodził się około 1757 roku.

Akt ślubu Józefa Blukacza z Teklą Caban 19 lutego 1827 roku

Józef Blukacz urodził się około 1782 roku w Nowej Wsi. Był rolnikiem, później przypuszczalnie pracował w którejś z okolicznych kopalń, powstających na bazie złóż rudy żelaza. W 1827 roku wziął ślub z Teklą Caban, córką Antoniego i Anny Cabanów z Wrzosowej. Mieli kilkoro dzieci. Ja znalazłem ich siedmioro. Pierwsza była Marianna, która urodziła się w 1828 Słowiku, ale po trzech latach zmarła. Kolejnym był syn Szymon urodzony w 1830 roku w Słowiku.

Trzecia córka Katarzyna urodziła się w 1835 roku w Słowiku.

Czwartym dzieckiem był syn Jan Kapistran, urodzony w 1838 roku w Nowej Wsi. Takie imię otrzymał zapewnie ku czci świętego Giovanni da Capistrano, franciszkanina, wielkiego włoskiego kaznodziei z XV wieku. W dokumentach z tego okresu spotkałem takie imiona w kilku aktach.

Piąta była córka Marianna, która się urodziła w Słowiku 1841 roku. Prawdopodobnie zmarła w młodym wieku, bo następna córka, która urodziła się w 1846 roku w Nowej Wsi otrzymała na chrzcie też imię Marianna.

Najmłodszym z dzieci był Antoni, który urodził się w Słowiku w 1850 roku.

Z siedmiorga rodzeństwa najbardziej będą nas interesowały losy syna Józefa i Tekli, Jana Kapistrana. Późniejsze źródła tego drugiego członu imienia już nie podają. Jan Blukacz, urodzony w 1838 roku, ożenił się z Zofią Łagodzińską, która pochodziła z Nowej Wsi. Z dostępnych dokumentów ustaliłem, że mieli czworo dzieci.

Najstarszym był syn Jan, który urodził się w 1870 roku w Nowej Wsi.

Nieco młodszy Antoni urodził się w 1874 roku w Słowiku.

Następna była Marianna, która urodziła się w Słowiku 1876 roku.

Najmłodszym z rodzeństwa był Franciszek, urodzony w 1881 w Nowej Wsi.

Prześledzimy teraz losy kolejnego członka rodu Blukaczów, będzie to Jan, syn Jana i Zofii, który w późniejszym okresie osiedlił się w Korwinowie. Jan urodził w 1870 roku w Nowej Wsi. Ożenił się z Apolonią Kisiel. Mieli sporą rodzinę, bo ośmioro dzieci: Władysław urodzony 1897 roku, Teodozja w 1898, Władysława w 1900, Helena w 1908, Jan w 1909, Józef w 1910, Wacława w 1912 i Marianna w 1916 roku.

Jan nie nacieszył się długo szczęściem rodzinnym. Został w wraz z bratem Antonim wcielony do wojska Imperium Rosyjskiego. Trafili na bardzo zły okres imperialnych waśni na Dalekim Wschodzie między Rosją i Japonią. Wybuchła wojna między tymi krajami, która trwała od lutego 1904 do września 1905 roku. Jan brał udział w walkach w Mandżurii, a Antoni walczył na Sachalinie. Jan szczęśliwie przeszedł trudy wojny i wrócił, natomiast Antoni zaginął na Sachalinie. Po zakończeniu wojny Jan wrócił do Korwinowa, otrzymał zaległy żołd i coś tam jeszcze. Musiała to być znaczna kwota, bo pozwoliła na zakup z dóbr Wrzosowskich prawie 4 hektarów pola w Korwinowie. Teren ten znajduje się między dzisiejszymi ulicami Okólną, Krętą i Jesienną. Po zakupieniu gruntu pozostało jeszcze sporo gotówki, bo wystarczyło Janowi na pobudowanie domu i zabudowań gospodarczych. Budynki te znajdowały się na przeciw obecnej ulicy Stacyjnej. Pozostałość starego budynku to wschodnia część tego, który obecnie stoi. Zachodnią część i poddasze dobudował już Bolesław Dróżdż po ślubie z Marianną.

Jan zajmował się rolnictwem i transportem konnym.

Doszliśmy w naszej wędrówce po historii rodziny Blukaczów do czasów już nam bliższych. Będą to lata po II Wojnie Światowej. Dzieci Jana i Apolonii dorastają szybko. Córki chciałyby wyjść za mąż, a synowie założyć swoje rodziny. Jan, jako dobry ojciec, chcąc zabezpieczyć sprawiedliwe uposażenie swoich dzieci, sprzedaje dwie działki z posiadanego pola. Jedną, na rogu obecnej ulicy Okólnej i Krętej, kupił Władysław Polakowski, a następną, z drugiej strony siedliska nabył Jan Foltański.

Prześledzimy teraz losy dzieci Jana i Apoloni. Najstarsza córka Teodozja wyszła za mąż za Józefa Majora, syna Jana i Marianny Majorów z Poczesnej, w 1919 roku. Mieli trzech synów: Stanisława, Bronisława i Jana Walentego. Teodozja otrzymała działkę przy zbiegu ulicy Jesiennej i Krętej. Tam wybudowali mały dom, który później przez następców został rozbudowany.

Córka Władysława wyszła za mąż za Apoloniusza Maćków, syna Michała i Tekli z Poczepnic, w 1921 roku. Mieli czworo dzieci: Jana, Helenę, Marylę i Jerzego. Władysława otrzymała działkę przy obecnej ulicy Okólnej, na której pobudowali dom mieszkalny.

Córka Helena wyszła za mąż za Władysława Bachowskiego, syna Adama i Marianny z Niegowonic, w 1927 roku. Urodziło im się dwoje dzieci: Zbigniew i Henryka. Władysława z Apoloniuszem otrzymała działkę, gdzie córka Henryka po wyjściu za mąż pobudowała dom mieszkalny.

Syn Jan ożenił się w Kamienicy Polskiej z Heleną Fazan i tam zamieszkał.

Syn Józef ożenił się z Władysławą Ociepa, córką Antoniego i Józefy Ociepów ze Słowika – Zaniwie. Po ślubie zamieszkał u swojej żony. Mieli czworo dzieci: Bogusławę, Irenę, Barbarę i Jerzego. Józef był najbardziej związany z gospodarstwem ojca, razem pracowali w gospodarstwie i trudnili się transportem konnym. Józefowi po rozliczeniach rodzinnych przypadł w udziale znaczny kawałek ojcowizny.

Córka Wacława wyszła za Stanisława Szyję, syna Józefa i Stanisławy Szyjów z Osin, w 1936 roku i zamieszkała z mężem w Osinach.

Najmłodsza córka Marianna wyszła za mąż za Bolesława Drożdża, syna Józefa i Józefy Drożdżów z Błeszna. Marianna z Bolesławem otrzymała działkę ziemi, na której stał dom rodzinny naprzeciwko obecnej ulicy Stacyjnej. Mieli dwóch synów: Bogdana i Waldemara.

To byli potomkowie Rodziny Blukaczów. Aktualnie w Korwinowie nie ma mieszkańca o nazwisku Blukacz, po wymieszaniu nazwisk małżeństwami żyją natomiast dzieci, wnuki i prawnuki opisanego wcześniej pokolenia.

Przedstawiłem wiadomości, jakimi dysponowałem. Innych danych, ze względu na ochronę danych osobowych, upublicznić nie mogę. Wszelkie uwagi lub uzupełnienia proszę kierować do mnie lub redakcji.

Autor: Andrzej Patorski

2014-08-20