Pierwsi osadnicy – rodzina Morzyków

Kolejne spotkanie z rodzinami, które zasiedlały powstałą osadę przyfabryczną Korwinów poświęcę rodzinie Morzyków. Przodkowie rodziny Morzyków, którzy osiedli w Korwinowie pochodzili z Błeszna, mieszkali też jakiś czas na Ostatnim Groszu i w Słowiku.
Nazwiska Morzyków pojawiają się w licznych dokumentach urzędów stanu cywilnego lub parafii na terenie Błeszna, Brzezin, Częstochowy, Nowej Wsi, Poczesnej i Wrzosowy począwszy od 1725 roku.

Najstarszą osobą z tej rodziny, którą mnie się udało ustalić, była Konstancja Morzyk urodzona około 1809 roku. Znalazłem też w aktach dokument o urodzeniu Konstancji Zofii, córki Mateusza i Agnieszki Morzyków z Błeszna, ale nie jestem pewien czy to ta sama osoba, bo różnica dat urodzenia wynosi około 8 lat. Gdyby udało się tę osobę przypisać, to byłoby jeszcze jedno lub dwa pokolenia.

Konstancja Morzyk miała jednego syna Jakuba, urodzonego w 1827 roku w Błesznie.

Jakub, gdy dorósł zamieszkał z matką w Nowej Wsi, pracował jako robotnik rolny. W 1846 roku ożenił się w z Antoniną Figzałówną, córką Jakuba i Marianny z Sitków, rolników zamieszkałych w Nowej Wsi. Antonina urodziła się w 1826 roku w Nowej Wsi. Młodzi po ślubie zamieszkali w Słowiku. Tam z tego związku urodziło się im pięcioro dzieci: Marianna urodzona w 1849, Jan w 1851, Katarzyna w 1855, Franciszka w 1858 i Józef w 1861 roku. Antonina, żona Jakuba, zmarła w 1863 roku pozostawiając owdowiałego Jakuba z gromadką dzieci.

Jakub nie długo po śmierci pierwszej żony, w 1864 roku poślubił Wiktorię Kisiel, córkę Pawła i Franciszki z Krawczyków zamieszkałych we Wrzosowej, wyrobników. Po ślubie zamieszkali w Słowiku. Tam w 1865 roku urodziła im się córka, dali jej na imię Antonina, prawdopodobnie po zmarłej pierwszej żonie Jakuba. Niestety mała Antosia żyła tylko trzy miesiące. Kolejnym dzieckiem był syn Zygmunt, który się urodził w 1866 roku, żył bardzo krótko, przeżył tylko trzy dni. W 1871 roku urodził się syn Stefan. Kolejnym dzieckiem był Teofil urodzony w 1874 roku, znów nieszczęście, bo przeżył tylko dwa miesiące. Za dwa lata, w 1876 urodził się syn Władysław. Kolejnym synem urodzonym w 1880 roku był Piotr. Po kilku latach, bo w 1886, szczęśliwy traf, Wiktoria urodziła bliźniaki, dwóch chłopców: Antoniego i Jana.

W Korwinowie osiedli synowie z obu małżeństw. Z małżeństwa Jakuba i Antoniny osiadł syn Józef Morzyk, a z małżeństwa Jakuba i Wiktorii osiadł Stefan Morzyk.

Józef Morzyk ożenił się z Józefą Kupczyk z Klepaczki. Zamieszkali początkowo na terenie Zawodzia, obecnie dzielnicy Częstochowy, później w Słowiku. Józef pracował jako robotnik, prawdopodobnie przy budowie powstającej w tym czasie huty na Rakowie. Tam urodziło im się czworo dzieci: Stanisława w 1888 roku, Antoni w 1895, Zofia w 1902 i Marianna w 1906 r. Józef Morzyk w 1911 roku kupił od Rosińskich z Nowej Wsi dwie działki w Korwinowie o powierzchni 1,12 i 0,6 ha za kwotę 480 rubli rosyjskich, co na owe czasy było znaczna sumą. Działka o powierzchni 1,12 ha znajduje się przy obecnej ulicy Krętej. Na tej działce Józef po I Wojnie Światowej pobudował dom i zabudowania gospodarcze. Tutaj zamieszkali i żyli Jozef z Józefą oraz ich dzieci: Stanisława, Antoni, Zofia i Marianna. Józefa umarła w 1935, a Józef w 1937 roku.

Zofia wyemigrowała do Niemiec i wyszła za Stanisława Dennhof, miała jednego syna Stanisława Anastazego. Marianna wyszła za Romana Witkowskiego i zamieszkali w Korwinowie. Na ojcowiźnie pozostali Stanisława i Antoni. Antoni ożenił się z Heleną Gil z Zawodzia.

Stanisława miała jednego syna Kazimierza. Kazimierz ożenił się z Elżbietą Polaczek z Kamienicy Polskiej. Mieli troje dzieci: Józefa urodzonego w 1952, Andrzeja z 1954 i Jadwigę z 1958 roku.

Marianna w 1928 roku wyszła za Romana Witkowskiego, syna Józefa i Józefy z Jeleniów, pochodzącego z Marek pod Warszawą, z zawodu murarza. Kupili dużą działkę w Korwinowie, nad rzeką Wartą przy obecnej ul. Stacyjnej. Pobudowali na niej duży dom murowany. Mieli czworo dzieci: Czesława Mariana urodzonego w 1928, Ewalda Walentego w 1930, Elżbietę Romanę w 1933, Jolantę Apolonię w 1939 roku. Ewald umarł przeżywszy tylko jeden rok. Marianna zmarła w 1985, a Roman w 1973 roku. Czesław zamieszkał z rodzicami, a córki po wyjściu za mąż pobudowały swoje domy nieopodal rodziców na działkach wydzielonych z ojcowizny.

Czesław Marian ożenił się z Barbarą Janiną Choma w 1967 roku. Zmarli bezpotomnie, Barbara w 2000 roku w wieku 69 lat, a Czesław w 2012 w wieku 84 lat.

Elżbieta Romana wyszła w roku 1957 w Szczecinie za Ryszarda Nazarewicza. Mieli dwóch synów: Dariusza i Macieja. Elżbieta zmarła 2004 przeżywszy 71, a Ryszard w 2004 roku mając 80 lat.

Jolanta Antonina wyszła za Józefa Bednarskiego, mieli syna Jerzego. Jolanta wyszła ponownie za mąż za Stefana Suchana, mieli córkę Malinę. Po raz trzeci Jolanta wyszła za Mainzera. Zmarła w 2004 roku, mając 65 lat.

Potomkowie Józefa byli długowieczni, dożyli słusznych lat: Stanisława zmarła w 1966 roku przeżywszy 80 lat, Antoni zmarł w 1978 roku mając 83 lata, a Marianna 79 lat.

Stefan Morzyk był bratem przyrodnim Józefa, synem Jakuba i Wiktorii z Kisielów z Wrzosowej. Urodził się w 1871 roku w Słowiku. Ożenił się z Julianną Chwist. Mieszkali na Ostatnim Groszu, Błesznie, Nowej Wsi, a około 1906 roku zamieszkali w Korwinowie przy obecnej ulicy Ceramicznej w drewnianym domu, który spłonął w pożarze w okresie międzywojennym. Na tym miejscu dzieci Stefana pobudowały duży dom murowany, ale to już w późniejszym okresie.

Stefan Morzyk miał bardzo liczną rodzinę. Julianna urodziła dwanaścioro dzieci: Mariannę w 1897 i Andrzeja w 1898, w czasie zamieszkania na Ostatnim Groszu, Józefa w 1899 w Błesznie, Leopolda w 1901 w Zawodziu, Piotra w 1903 i Stefana w 1905 w Nowej Wsi, pozostałych: Helenę w 1907, Stanisława w 1909, Weronikę w 1911, Antoniego Edwarda w 1912, Mariana Józefa w 1914 i Stanisława Jana w 1921 roku w Korwinowie.

Z tej licznej rodziny nie udało mi się wyśledzić losów tylko jednego, Andrzeja. O pozostałych w miarę dokładnie udało się znaleźć informacje, jak się potoczyło ich życie. Niestety nie dla wszystkich dane było dożyć wieku dorosłego. Marianna zmarła w 1907 r. przeżywszy dziesięć lat. Helena zmarła w 1911 mając cztery lata. Stanisława zmarła w 1910 mając tylko rok. Weronika zmarła w 1912 też przeżywszy tylko jeden rok. Antoni Edward przeżył pięć lat i zmarł w 1917 roku. Nieco dłużej żyli: Piotr, który zmarł w 1921 r. mając osiemnaście lat i Stanisław Jan, który zginął tragicznie w 1943 roku przeżywszy dwadzieścia dwa lata. Pozostałym pięciorgu dzieciom los sprzyjał, pozakładali rodziny i wychowali sporo potomstwa.

Józef Morzyk znalazł sobie kandydatkę na żonę blisko, w Korwinowie - córkę Romana i Otylii ze Stolarczyków Bączyńskich – Stanisławę, mającą wówczas dziewiętnaście lat. Ślub zawarli w Poczesnej w 1923 roku. Zamieszkali w Korwinowie, gdzie urodziło im się pięcioro dzieci: Helena w 1924, Marian w 1925, Stanisław w 1928, Krystyna w 1930 i Zygmunt Wojciech w 1939 roku. Po II Wojnie Światowej rodzina wyprowadziła się do miasta Zawadzkie na Opolszczyźnie. Po kilku latach Krystyna powróciła do Korwinowa, już jako żona Edwarda Stasiaka i tutaj dożyła swoich dni.

Leopold Morzyk ożenił się z Marianną Stolarczykówną, z Zawodzia. Po ślubie zamieszkali w Zawodziu. Tam urodziły im się dzieci: w 1930 roku Franciszek i w 1932 bliźnięta Marianna i Leon.

Stefan Morzyk ożenił się z Kazimierą Królakówną, córką Jana i Walerii z Chołów z Nowej Wsi, mającą 19 lat. Zamieszkali w Korwinowie. Mieli troje dzieci: synów Czesława Stefana urodzonego w 1932 i Ryszarda Jana w 1939 oraz córkę Annę urodzoną w 1948 roku.

Najmłodsza córka Marianna Józefa wyszła za Bolesława Czyża z Borku, syna Franciszka, urodzonego w 1914 roku. Zamieszkali w Korwinowie, początkowo w domu rodzinnym Marianny, a później pobudowali własny dom przy obecnej ulicy Młyńskiej. Mieli trzech synów: Wacława Leona urodzonego w 1936, Franciszka Bolesława w 1940 i Stanisława Mieczysława w 1944 roku.

Na naszym terenie mieszkają potomkowie wspomnianych rodzin, pod rodzimymi lub już zmienionymi na mocy małżeństw nazwiskami. Ze względu na ochronę danych osobowych umieściłem tylko te dane, które nie naruszają prawnych zakazów.

W dalszym ciągu poszukuję wiadomości z historii Korwinowa i jego mieszkańców. Zachęcam do udziału w poszukiwaniach i uzupełnianiu już posiadanych informacji lub korygowania błędów. Proszę o kontakt e-mailowy do mnie andrzejpat(at)o2.pl lub do redakcji redakcja(at)korwinow.com.

Autor: Andrzej Patorski

Foto udostępnione przez Autora

2014-12-27