Stowarzyszenie Na Rzecz Integracji Małej Społeczności „Kowalik” powstało w Bargłach w dn. 25 lutego 2011 roku.

Rejestrację w Sądzie oraz numer KRS otrzymało 14 czerwca 2011 roku i to ta data jest początkiem działalności Stowarzyszenia.

Początkowo stowarzyszenie tworzyło kilka rodzin, dziś jest już 30 osób. Jest to stowarzyszenie, dla którego najważniejszy jest człowiek i to jest priorytetem działania. „Kowalik” nie zajmuje się polityką, członkowie zarządu są całkowicie apolityczni. Tylko w ten sposób mogą być bliżej Mieszkańców i dostrzegać Ich problemy.

Dlaczego „Kowalik”?

Mieszkając w naszej miejscowości czasem nawet nie zastanawiamy się skąd pochodzi jej nazwa. Jedni mieszkańcy bezradnie rozkładają ręce, gdy są pytani skąd taka nazwa się wzięła. Inni uważają, że od nazwiska założyciela wsi niejakiego Bargła. Jeszcze inni twierdzą, że od jakiegoś ptaszka.
Najprawdopodobniej nasza nazwa pochodzi właśnie od ptaszka, bo w przeanalizowanych dokumentach nie dane nam było spotkać się z takim nazwiskiem. 

Ptak Kowalik to inaczej Bargieł. Jedna z legend mówi o tym, iż miejscowość Bargły zawdzięcza swoją nazwę właśnie jemu.

Jak wygląda Bargieł? Bargieł to ptaszek obecnie nazwany Kowalikiem. Jego ubarwienie jest różne, bo jest wiele rodzajów Kowalików. Od brązów po pomarańcze i błękity, od szarości po jaskrawe rude barwy. Mamy kowaliki: Kowalik Czarnogłowy, Karoliński, Skalny, Turecki i Zwyczajny.
Kowalik jest malutki, ale dość zadziorny i przewrotny. Można powiedzieć, że jest to buntownik wśród ptaszków. Jako jedyny schodzi na nóżkach po pniu drzewa i to jeszcze głową w dół. Kowalik dba o bezpieczeństwo swojej rodziny, jego gniazda są wręcz cementowe. Błoto i glinę miesza samica ze swoja śliną i tak powstaje zaprawa podobna do murarskiej. Kowalik nie odlatuje na zimę. Przyłącza się do stad sikorek, mysikrólików i dzięciołów, gdyż tak łatwiej zimuje i jest w takim stadzie najbardziej rozkrzyczanym ptakiem.Jest ruchliwy, zwinny, często odzywa się i robi to dość głośno. Człowiek niestety za nim nie nadąży i dlatego trudno jest go obserwować. Słynie z tego, że ostatnie zdanie zawsze musi należeć do niego. W Polsce Kowalik jest objęty ścisłą ochroną.
Jakby nie patrzeć ptak niezwykły, tak jak nasi mieszkańcy. Bądźmy dumni z Kowalika.
Zakładając stowarzyszenie nawet nie przypuszczaliśmy, że nasze życie tak „Kowalikowo” się zmieni.
Całkiem nieświadomie nadaliśmy mu cechy Kowalika. Czy to dobrze czas pokaże.

Ewa Zawadzka